กลอนผญาหวานผ่านคำสอนของพ่อ (โดยอีเกียแดง แห่งรัตติกาล)

..............คำสอนของพ่อ...............

โอน้อ คำพ่อสอนตอนยังน้อย ยังลอยเด่นเป็นเงาฝัน
จากคืนวันผันสู่ปี บ่มีจางบนทางเค้า
เดินตามเงาเอาคำอ้าง มาสานฮอยคอยจำจื่อ
ตระหนักมองตรองทุกมื้อ คอยถืออ้างส่างก่อนำ

คำที่สอนบ่อนที่ย้ำ ให้เหลียวหล่ำกระทำดี
ทางวจีให้มีสม บ่มสิ่งควรแล้วหวนน้อม
หมั่นถนอมพ้อมเฮียนฮู้ เอาเป็นครูไว้ยู้ส่ง นี่แหล๊ว
ให้ซื่อตรงคงดีไว้ อย่าไปกั้วมั่วสิ่งเมา

หล่ะอย่าไปหาว่าเว้า คนเขาอื่นให้หมื่นเสีย
มันสิเฟียเสียเจ้าของ มองบ่งามหากหยามเย้ย
"บ่ให้เฉย" พ่อแค่เปรยให้ฮู้ ดูบ่งามอย่าตามอย่าง นี่แหล๊ว
สิ่งได๋ทราม เจ้านั่นหย่างให้ม้ม บ่มใจเจ้าให้เหล่าควร

พ่อเอ๊ย..คำพ่อสอน..เปรียบดั่งพรที่ดีล้วน ลูกหวนก่อยอเทิงหัว
บ่ได้มัวไปซั่วหลง ยังคงถือคือคำเว้า
ดั่งมีเงาเจ้าคอยเอื้อ เกื้อกูลทางให้หย่างก่อ
นี่หล่ะน้อพ่อของลูก สัมพันธ์ผูกลูกคนึง อยู่เด้อครับ

พี่น้องเอ๊ย ฮักประจักษ์มักฮู้ซึ้ง ถึงมื้อพ่อน้อลาดับ
หล่ะพากันตรองมองเด้อครับ นับย้อนคืนฝืนบ่ได้
ให้ใส่ใจในคุณท่าน ตอนยังมีวจีกล่าว
อาหารคาวเล่าหวานพ้อม ให้หาพ้อมน้อมส่งคำ

ยามพ่อไกล..เฮาสิบ่ได้ช้ำ ย้ำเกี่ยวว่าเทียวผิด
แทนคุณก่อน..ตอนที่มีชีวิต หากคิดตรองคงมองได้
ยามพ่อไกลจั่งได้เอิ้น บ่ขาดเขินเกินสิจ่าย
มันผั่นสายไปแล้ว แนวสิ่งนั่นหมั่นบ่ควร แท้แหล๊ว

ตอบแทนคุณ..มีแต่บุญสิซ้วน ให้ควรค่าว่าพาสุข
กุศลดลพ้นทางทุกข์ สุขเจริญเกินดีแท้
ตอบแทนแหม้นั่นแม่เจ้า อิ๊พ่อเฮาเลายังอยู่
หล่ะยามเพินตายบ่หมายอยู่ เคาะประตูกะโลงฮ้อง ทั้งสองเจ้าเลาบ่ยิน แท้เด้ครับ

ภาพและบทผญา อีเกียแดง แห่งรัตติกาล