Powered By Blogger

วันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ผญาเศร้าเหงาหวาน 11 (โดย อีเกียแดง แห่งรัตติกาล)



พี่น้องเอ๊ย เพินว่าวาสนาหน่อย บ่สมฮอยพลอยแต่ทุกข์ พะนะ
บ่สนุกย้อนทุกข์เกี้ยว เหลียวเบิ่งบ้านกะฮางเพ แท้แหล๊ว...
.......................................................................................
โอน้อ นอนเถียงนากะว่าเท่ห์ บ่เก๋ถ่อน้อเทียมเขา
ย้อนว่าเฮาเล่ามันจน หาก่นปูขุดฮูแย้
ข้างคันแทแหว่หาค้น หอยหม่นไงพอได้อ่อม
"อยู่เถียงนา" ตามประสาคนบ่พร้อม นั่งซอมท่านผู้มั่งมี (กะเอาดอก)
หล่ะ!บ่ได้วนด้นก่อหนี่(หนี้) บ่มีรถ..คันหรู
ปลูกผักอยู่หล่ะคูหนอง หากางมองฮ้องเพลงบ้าง (สั่นหล่ะ)
เดินตามทางหย่างตามเค้า ประสาเฮาบ่เว้าจ่ม
คือบักหอยขึ้นงอยตม แล้วแต่ลมสิพัดเอื้อ ลอยเฟือน้ำตามฝั่งคลอง..ซั้นแหล๊วครับ
.........................................................
นินทากาเลเหมือนเทน้ำลงบวก ถืกใจกะคือสิแหม่นอีฮวกพุ้นหล่ะ แห่ะๆ ความเรียบง่ายตามสไตล์วิถีบ้านๆเป็นความงดงามที่ผ่านม่านมนต์ ดั่งคนไกลที่หัวใจถวิลหา เมื่อตัวห่างทางเดินจรสิ่งที่ทอดถอนบั่นทอนก็คือใจ ใครหลายคนยังสับสนบนทางชีวิต หากว่ายังยึดติดคิดหรูก็คงกู่ไม่กลับครับ หากว่าใจใครนิ่งย่อมเห็นความจริงที่เรียบง่าย อนุรักษ์ฮักษาถิ่นกลิ่นวิถีจะไม่มีวันจางครับ
ทักทายครับผม
ภาพบทผญา @อีเกียแดง แห่งรัตติกาล
๑๘/๑/๒๕๖๐





พี่น้องเอ๊ย เถิงเดือนสามยามแล้ง ดอกติ้วแซมอยู่แกมถิ่น
พะยอมกลิ่นหอมอ้าง อีสานเค้าเล่าถิ่นทาง
ทั้งดอกจานเจ้าหวานแย้ม แต้มถิ่นฮอยคอยอ้างก่อ แท้แหล๊ว
คูณเหลืองยอต่อเตื้อง มะเลืองล้ำย้ำค่าฮอย
โอน้อ อีกบ่ดนฝนคงย้อย อ่อยบักม่วงช่อพวงดก เด้น้อ
กะปอมเทียวว่าเหลียวยก ผกหัวนำส่งคำเอิ้น
อย่ามัวเพลินหล่ะเดินเลี้ยว เหลียวคืนทางอีสานแน ว่าซ้าน
ให้เจ้าคืนมาแหว่ ให้เจ้าแวถิ่นก้ำ อีสานย้ำฮ่ำคนิง อยู่เด้อ
............................................................
กรุ่นไอดินถิ่นอีสาน คือความงดงามที่ไม่อาจอธิบายได้หมด มนต์เสน่ห์ที่ดึงดูดทำให้เกิดความหลงไหลในกลิ่นฮอยอารยะ ผมมีความสุขเมื่อได้ยลยิลและยังเฝ้าถวิลที่จะสัมผัสอยู่มิคลาย ไม่ว่าจะผันผ่านไปกี่กาลเวลา แต่ทว่าความรู้สึกและภาพลึกๆไม่เคยจางหายไปจากใจได้เลย

ภาพบทผญา@ อีเกียแดง แห่งรัตติกาล







คำเอ๊ย เถียงนาหงอยยังคอยน้อง แม่คิ้วก่องงามคำ
แหม่นเจ้านำแนวได๋ ไปบ่คืนผืนดินเค้า
ไปอยู่เนาว์เล่ากรุงก้วง ห่วงแนวได๋บ่หมายต่าว
พรรษายาวเล่าครบฮอด ปีใหม่จอดฮอดผ่านพ้น คนไกลบ้านยังห่างเลือน แท้น้อ
โอน้อ จากวันเดือนเคลื่อนย้าย จนผันก่ายหลายแฮมปี
ที่เจ้าหนีคอนไกล ไปอยู่กรุงมุ่งเมืองฟ้า
ถิ่มท่งนา..ป่าโคก โสกเคยเทียวบ่เหลียวส่อง
เถียงนาหมองดั่งคองเจ้า คืนเค้า..เล่าถิ่นทาง
โอน้อ ฝากเสียงแคนแทนคำอ้าง จากทางถิ่น..นาดอน
ฝากคำกลอนซ้อนแคนขาน ผ่านสายลมไปโหมอ้อน
ให้คืนคอน..ดอนบ้าน อีสานเฮาเล่าหวนแน
เจ้าไกลนาบ่มาแหว่ ดั่งว่าแพหล่องน้ำ ไปตามเตื้อง..ต่อวัง นี่แหล๊ว

ภาพบทผญา อีเกียแดง แห่งรัตติกาล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น