ผญาหวานผ่านคำสอน (โดย อีเกียแดง แห่งรัตติกาล)

            ......กลอนผญาว่าด้วยการให้พร......

พี่น้องเอ๊ย กุศลยอขึ้นต่อตั้ง ทั้งศีลทานอย่าวางปล่อย
หากหมั่นคอยพลอยเติมบ้าง หนทางเอื้อเกื้อค่าควร...แท้แหล๊ว
......................................................................................
" กุศลธรรม " มีแต่สินำซ้วน ล้วนเถิงค่าให้พาสุข
ไกลวังวนพ้นทางทุกข์ ให้สุขขีบ่มีฮ้อน
ผิวอาภรณ์ก้อนคำแก้ว ประกายแพรวล้ำค่า
คือผลาส่งค่าน้อม ให้ถึงพร้อมหล่ะสิ่งงาม

" ความศรัทธา " เปรียบดังคงคาน้ำ ที่ไหลผ่านเป็นทางสาย
แผ่ขยายในกายจิต สถิตย์ลงคงเห็นแจ้ง
ประดุจแสงทองเอื้อ คอยเจือจุลเกื้อหนุนส่อง
บุญกุศลดลต้อง เห็นคองค้ำคอยหล่ำแยง

" มื้อนี่น้อ " เหล่าศรัทธาได้ว่าแจ้ง หนทางแห่งความดี
บารมีทานเสริม คอยเติมเจือจนเฟือล้น
ด้วยทานผลบนใจแน่ว ส่องเห็นแววประกายค่า
กุศลส่องนำพา ศาสนาได้อยู่ตั้ง กั้นฮอยฮ้างให้ห่างแนว

" เจ้ามาทาน " กะให้งามดั่งแก้ว แวววับประดับแสง
นิมิตแปลงแสงทองหนุน ให้ฮุ่งเฮืองดังด้าม
ปิดทองตามว่างามแล้ว แนวทานเสริมยังเติมต่อ
อีบ่ดนคงได้ยอ ก่ออุโบสถแล้ว เห็นแนวอ้างบ่ต่างฮอย แท้แหล๊ว

หล่ะคือจั่งฝนเม็ดน้อย คอยเติมบ่อให้พอเห็น
เจ้านั่นเป็นคนเสริม เตริมศรัทธาให้ว่าพร้อม
" สาธุเด้อ " กะขอยอมือน้อม ขึ้นพร้อมเพรียง..เสียงส่ง
สมประสงค์ตรงใจเจ้า ศรัทธาเค้าทุกเหล่านาม

" บูรพา " หากสิว่าก้าวย่าง ให้สมดั่งมโนหมาย
อันตรายอย่ากลายเกาะ ให้เหมาะควรสมอ้าง
ให้ส่องทางหากหย่างเยื้อง เบื้องอาคเนย์หากตั้งต่อ
ทักษิณยอนำก่อค้ำ หรดีย้ำให้หล่ำแยง

ประจิมทางสว่างแจ้ง คอยเติมแต่งกำแพงเกราะ
พายัพเหมาะเจาะควร ล้วนดีงามให้ตามเตื้อง
อุดรเมืองเบื้องทิศก้ำ ให้นำหมายหากกลายหล่วง
อีสานคอยนำซ้วน บรมล้วนควรค่ามอง

หล่ะภัยอย่าพานมารอย่าต้อง ให้ผุดผ่องดั่งทองจับ
สุขอุราคณานับ รับเงินคำกำแต่แบ๊งค์
ให้หมู่แพงแก่นฮักล้น ให้หมู่คนวนฮักถ่อ
ไปทางได๋กะให้พ้อ น้อคนค้ำส่ำพระยา พุ้นแหล๊วครับ

บทผญา อีเกียแดง แห่งรัตติกาล
ขอบพระคุณภาพงามๆไปนำครับ
๒๐ มกราคม ๒๕๖๐